Gastblog: Boekentips zomer 2017 – de favorieten van Mieke

boekentips zomer

Ook deze week heb ik weer een lading boekeninspiratie voor deze zomer voor jullie, met hulp van Mieke. Mieke deelt vandaag haar favoriete boeken voor deze zomer. Het eerste deel gemist? Klik dan hier. Ik geef het woord weer aan mijn gastblogger.

Toen ik Marlous’ tweet voorbij zag komen met de vraag of er gastbloggers waren die hun boekentips wilde delen, was ik net een halve dag terug van vakantie. Op een zeilboot onder de Kroatische zomerzon werd mijn ene boek me ontfutseld (Telling Lies – Paul Ekman; hoe spot je of iemand iets te verbergen heeft?), las een bootgenootje mijn aanrader in de horrorcategorie (HEX – Thomas Olde Heuvelt; zie hierna), ondervond ik zelf het gemak van de dwarsligger (Geachte heer M. – Herman Koch; een verdwenen leraar, twee verliefde pubers en een in de vergetelheid rakende schrijver) en probeerde ik iedereen te overtuigen van mijn boekentips. In Marlous’ vraag zag ik de kans mijn tips verder te verspreiden. Look no further, dit zijn boeken die je deze zomer wil lezen!


HEX – Thomas Olde Heuvelt

In Beek is iets gruwelijk mis. Vestig je je er, dan kom je er nooit meer weg. Waarom niet? Er rust een vloek op het dorp. Een vloek in de vorm van een zeventiende-eeuwse heks, die met dichtgenaaide ogen en mond door het dorp doolt en in je slaapkamer opduikt. Haar aanwezigheid wordt angstvallig geheim gehouden, maar een groep Beekse jongeren vindt het tijd om daar verandering in te brengen. Dan lijken moderne tijden te veranderen in middeleeuwse tijden. Het klinkt bizar en dat is het ook. Er staan niet voor niets blurbs van Stephen King en George R.R. Martin voorop: die staan zelf eveneens garant voor bizarre verhalen. Ik vond het een waanzinnig spannend boek en verwacht dat als je het oppakt, je het niet meer weg wil leggen. Elke keer als ik nu de verkeersinformatie hoor en er iets aan de hand is bij Beek, schiet dit verhaal weer door m’n hoofd…

The children act – Ian McEwan

Een zeventienjarige jongen, Jehova’s getuige, die doodziek is, weigert behandeling om religieuze redenen. De artsen zijn het er niet mee eens en schakelen de kinderrechter in. Fiona Maye, de rechter in kwestie, moet met gepaste spoed de belangen van de partijen afwegen en een oordeel vellen. De verhaallijn over het persoonlijke leven van Fiona interesseerde me niet zo en die vond ik ietwat onnodig, want het samenspel van Fiona en Adam (de patiënt) vond ik prachtig en had alle aandacht verdiend. Zowel vanuit een literair oogpunt als vanuit het juridisch oogpunt vond ik dit boek een aanrader. McEwan heeft zich deze ingewikkelde materie op schitterende wijze eigen gemaakt.

Peter van Uhm: ik koos het wapen – Sander Koenen

De enige non-fictie tip in mijn lijstje heb ik opgepakt na een bezoek aan het Nationaal Militair Museum in Soest, waar ik de TEDx Talk van Peter van Uhm keek (staat op YouTube: aanrader). Als dochter van een (oud-)militair ben ik niet onbekend met Defensie, maar dit boek gaf me heel nieuwe inzichten en maakt dat ik meer wil horen over papa’s ervaringen op zee. Ik vond dit een indrukwekkend boek. Ik heb hard gelachen, maar ook tranen gelaten. Het boek geeft een kijkje in de militaire wereld en neemt je tegelijkertijd mee in het leven van Van Uhm. Je kunt er mooie lessen uit trekken, maar je kunt het ook benaderen als ‘gewoon’ een mooie biografie. Het boek en Van Uhm komen eerlijk, open, direct en vol humor over.

A little Life – Hanya Yanagihara

Lyrische reacties van mijn vrienden. Dit boek moést ik lezen. Ik zou het niet meer weg kunnen leggen. Na zeventig pagina’s die vrienden maar eens geappt om te vragen waar ze het over hadden. Ik snapte het niet en vond het een traag, taai boek. “Doorlezen”, was het devies. Dat heb ik gedaan. Op pagina 95 wist ik waar ze het over hadden en zat ik er volledig in. Wat een boek. Je volgt vier vrienden door de tijd. Je weet dat er iets gruwelijk mis is gegaan in het verleden van één van hen. Hoe gruwelijk precies, ontvouwt zich in de loop van het boek. Maak je geen voorstellingen, je bedenkt het niet. Het laatste deel heb ik alleen maar gehuild. Dit boek sleept je mee en laat je het verhaal voelen. Door en door. Verre van gezellig zomerleesvoer en niet een boek waar je even een bladzijde of tien van leest om dan weer een ijsje te gaan eten, maar het is prachtig. In één woord prachtig. Een must-read.

Schuldig kind – Ted van Lieshout

In ‘Schuldig kind’ lees je de dialoog tussen Ted van zestien en Ted van zestig. Ted van elf ging om met een volwassen, pedofiele man (dat onderwerp snijdt Van Lieshout aan in zijn roman ‘Mijn Meneer’, die moet je eigenlijk lezen voordat je dit boek oppakt) en de zestien- en zestigjarige Ted reflecteren op de invloed die dat heeft op de rest van hun leven. Wat voor invloed heeft die verstandhouding op het leven van Ted? Ik vind dit boek een aanrader omdat het een onderwerp aansnijdt dat in de taboesfeer zit, zonder dat het stigmatiseert of oordeelt. Het is omwille van het onderwerp soms ongemakkelijk om te lezen (vooral in ‘Mijn meneer’), maar Van Lieshouts schrijfstijl maakt het ongemakkelijke toegankelijk en geeft je stof tot nadenken.

Gedichten van de broer van Roos – Tim Hofman

Ontzettend sceptisch was ik. Tim Hofman. Dichter. Wie houden we hier nou voor de gek? Maar bladerend in de boekwinkel, greep hij me. Hij speelt met taal, vorm en inhoud en dat is echt vermakelijk. Meten aan Marsman kan Hofman zich niet, maar het is een ontzettend lekkere man, ehm, poëziebundel. Een speciale shout-out naar ‘Eenzaam, twee samen’, ‘(V)lucht’ en die ene met die belachelijk lange titel (als je ‘m leest, weet je welke ik bedoel. Ja. Dat is ‘m).

Ik hoop dat je wat aan mijn tips hebt en net zo enthousiast bent over deze stapel als ik. Mocht dat het geval zijn of wil je andere tips met me delen, laat je horen! Je kunt me vinden op Twitter en Instagram (@MiekPiek) en op GoodReads.

[bg-box] Tekst en afbeeldingen van Mieke van Eijsden. Meer boekentips? Zie de tips van Paula. Wil je ook eens vertellen over je favoriete boeken of heb je een andere passie/hobby waar je iets over kwijt wil? Deze zomer heb ik ruimte voor wat gastblogs, dus voel je vrij om contact op te nemen![/bg-box]

 

Leuke blog? Geef 'm een 💚

Dit bericht heeft 14 reacties

    1. Mieke

      Ik kan ‘m alleen maar aanraden en ben heel benieuwd wat je ervan vindt als je ‘m hebt gelezen. Let me know! Het begin was dus even doorbijten, maar daarna leest het als een trein. Droefnis ten top, want het leven van Jude is pure ellende, maar wat een verhaal. Wát een verhaal.

  1. Demi

    Heb al veel mensen gehoord over de bundel van Tim Hofman, ben erg benieuwd geworden :)

    1. Mieke

      Mijn argwaan was heel groot: een tv-persoonlijkheid die ineens een boek publiceert. “Lekker makkelijk”, dacht ik. Daar heb ik echt op terug moeten komen. Tim Hofman kan daadwerkelijk schrijven en met taal spelen (zowel vorm als inhoud)! Het is een toegankelijke, vermakelijke bundel. Je zult er geen diepteanalyses van hoeven maken, maar dat hindert niet. Ik denk dat dit ook super kan zijn op de middelbare school; handvatten voor docenten om enige interesse voor poëzie aan te wakkeren bij de leerlingen (want eerlijk is eerlijk; het grote, brede middelbareschoolpubliek spreek je met de klassiekers niet zo makkelijk (meer) aan). Misschien dat de naam Hofman meer voor scholieren doet dan Marsman.

  2. Karlijn

    Ik was ook ontzettend sceptisch over Hofman en na een aantal gedichten te hebben gelezen, ben ik tot de conclusie gekomen dat het echt geen poëzie voor mij is. Dat gezegd te hebben, ik ben het wel compleet met je eens dat voor jongeren en mensen die nog nooit een gedicht hebben gelezen het een aantrekkelijke en interessante manier is om kennis te maken met poëzie! En inderdaad, naamsbekendheid van Hofman helpt dan zeker :)

    1. Mieke

      Ik sluit me grotendeels bij je aan, Karlijn! (Te meer omdat jij je op jouw beurt bij mij aansluit ;)) Het is ook zeker geen bundel die bij mij helemaal bovenaan mijn favorietenlijst in de poëziecategorie zou komen te staan (want daar staan o.a. Vroman en K, Michel vrij stevig hun positie te verdedigen), maar wel eentje waar ik me goed mee vermaakt heb. Geen meesterwerk, geen gedichten die ik over jaren nog steeds kan bezingen, maar een lekker bundeltje dat hopelijk veel jongeren een kijkje in de wereld van de poëzie zal geven en – hopelijk – een zetje in de richting van ook eens een andere bundel zal geven. Volgens mij zitten we aardig in dezelfde richting.

      Leuke blog heb je! Met veel plezier even rondgeneusd.

  3. Lyanne

    Leuke tips! Ik heb ze allemaal nog niet gelezen, dus heb er al een aantal op mijn lijstje gezet om te lezen deze zomer. Vooral Hex klinkt erg goed!

    1. Mieke

      Oehh, tof! Ik ben blij dat ik een boekenblogger nog van inspiratie kan voorzien. Ik ga zéker jouw blog even doorspitten om mijn eigen inspiratie aan te vullen. Het einde van mijn GoodReads 2017-challenge is bijna in zicht, maar het einde van het jaar nog niet. Genoeg tijd om extra boeken te lezen dus ;)

      Heel benieuwd wat je van Hex gaat vinden, keep me posted!

  4. Leuk om jouw boekentips ook te lezen hier. Ik had weer hele andere boeken in mijn lijstje hier op Marlous’ blog, haha. Maar dat vind ik juist wel leuk. Ik ontdek zo weer andere boeken door jou. A Little Life (Een Klein Leven in het Nederlands, als ik me niet vergis?) gaat zeker op mijn lijstje nu!

    1. Mieke

      Zo, leuk, Paula! Dankzij jou staan ‘Donker blauwe woorden’ en ‘The hate you give’ op mijn lijstje. Daar ben ik heel benieuwd naar. Het werk van Lisette Jonkman stond er al op, maar die vergeet ik steeds. Je frist m’n geheugen op!

      A Little Life is in het Nederlands inderdaad Een Klein Leven. Ik heb zelf de vertaling niet gelezen, maar heb me laten vertellen dat ‘ie goed vertaald is. Soms val je ten prooi aan de keuzes van vertalers, die je zelf misschien niet gemaakt zou hebben. In dit geval heb ik me laten vertellen dat de vertaler goed werk geleverd heeft.

      Ik voeg je blog meteen even toe aan mijn Bloglovin. Leuk om meer boekentips in mijn feed te krijgen!

  5. Manon

    Leuke tips!
    Ik was begonnen aan A Little Life, maar dat heb ik weggelegd, wat een trage boel, blz 95 heb ik nog niet gehaald. Maar zo te lezen moet ik doorzetten.
    Ian MCEwan is een favoriete schrijver van mij, ik heb net Nutshell gelezen, ook een aanrader. Jouw boek ken ik nog niet, ga ik zeker lezen.

    1. Mieke

      Heel herkenbaar; ik vond het eerste deel zó traag. Daar kwam ik nauwelijks doorheen (er staat me vooral iets over soep eten bij en de beschrijving van al die omgevingsaspecten. Alsof Yanagihara het hoofdstuk er later bij heeft geschreven oid. Het week voor mij heel erg af van de rest van het boek, qua tempo en schrijfstijl). Vanaf het tweede deel ‘The Postman’ kwam de vaart erin en liet het boek me niet meer los. De moeite waard om het nog één keer te proberen!

      Nutshell heb ik dan weer niet gelezen, daar ga ik me even in verdiepen!

  6. Lenneke

    Ik ben superblij met alle blogposts over boeken nu, aangezien ik zondag ga boekshoppen. Staan op mijn lijstje. Behalve Tim Hofman, want zijn bundel had ik al en ben ik al groot fan van. <3

    1. Mieke

      Belangrijke vraag: wat heb je gescoord?
      En boekshoppen op zondag, begin augustus: Deventer boekenmarkt?

Geef een reactie