Op de foto hierboven zie je mijn eerste aanraking met ‘de Belgen’ (ok, op Ketnet na dan): mijn vakantievriendinnetjes Nele, Ellen en Leen van de zomer van 1999 geloof ik. Dat ik jaren later zelf een halve Belg zou worden had ik toen nooit kunnen bedenken. Ik ben aan het vervlaamsen!
Vervlaamsen
Het valt mij (en mijn omgeving) namelijk op dat ik nu, na 3 jaar veel ‘in aanraking’ te zijn met België, toch een beetje begin te ‘vervlaamsen’. Nou neem ik makkelijk accenten over. In Utrecht krijg ik vaak de opmerking dat ik accentloos praat, maar zodra ik een weekend naar mijn ouders in Nijmegen was geweest werd ik geplaagd met mijn zachte G. Na een zomer op de camping met vrienden uit Noord-Holland was alles opeens niet meer ‘kei gaaf’, maar ‘onwijs vet’.
Doordat mijn familie uit Brabant en Limburg komt, heb ik al een streepje voor. Die zachte G zat er al in, en uitspraken als ‘kweet niet’ of ‘da is’ zei ik eigenlijk vroeger ook al. Maar inmiddels begin ik ook echt typisch Belgische woordjes of uitspraken over te nemen.
Lees verder op Gids voor het Zuiden
Ps. Ben of ken jij een van deze meisjes op de foto? Lijkt me zo leuk om 20 jaar later deze foto nog eens opnieuw te maken. Stuur me vooral een berichtje!
