Het duurde even voordat ik de puf vond om weer een blogje te schrijven. Inmiddels zitten we in België alweer 2 weken thuis. De afgelopen dagen zag ik heel veel mensen creatieve ideetjes uit de grond stappen, leuke blogs met tips delen en nieuwe projecten opzetten. Maar ik zag ook een heleboel mensen die vooral bezig waren met het hoofd boven water houden. Zelf zat ik een beetje tussen beide.
Ik weet nog niet zo goed waar ik heen wil met dit blogje, maar ik voelde eindelijk de behoefte om te schrijven. In mijn dagboekje dat ik maandag publiceerde deelde ik al mee dat vorige week best pittig was: ik had behoorlijk in de stress gezeten om m’n vriend die in Marokko vast zat. De hele week bleef die opgebouwde stress als een steen in m’n maag liggen. Ik maak(te) me zorgen: om familie en vrienden die nu alleen zijn, waarvan hun baan op het spel staat of die een verhoogd risico hebben om ziek te worden. Uiteindelijk kwam die stress er vrijdagavond uit in een kleine huilbui, ik kan je zeggen: dat lucht op.
De volgende dag sliepen we lekker uit en maakten we een grote wandeling door de stad. Via de Joodse wijk (waar we nog maar weinig waren geweest – best leuk om je eigen stad te verkennen) langs de oudtante van mijn vriend, om op gepaste afstand even gedag te zeggen. Op zondag hielden we een grote schoonmaak en deden we samen een workout. So far best wel good eigenlijk.
Over baaldagen enzo
Op dinsdag had ik echter weer een enorme baaldag. De persconferentie in Nederland waarbij een deel van de maatregelen verlengd werden tot 1 juni kwam wel even binnen. Nu de grens tussen Nederland en België is afgesloten (met strenge politiecontroles, alleen noodzakelijk verkeer mag de grens over) lijken mijn vrienden en familie opeens heel ver weg. Niet dat ik nu iets te zoeken heb in Nederland, maar mentaal heeft het wel indruk gemaakt. Ik kon sowieso al niet langs mijn ouders fietsen om op veilige afstand even een praatje te maken, maar nu mag het ook niet eens.
Dus heb ik dinsdag nog eens lekker gejankt. Toen een douche genomen, leuke kleren aangetrokken en wat make up op gedaan. Dat doet wonderen.
Mijn werk gaat gelukkig gewoon door. Ik besef maar al te goed hoeveel geluk ik heb dat ik voor deze crisis weer een nieuwe baan heb gevonden. Ook nog eens bij een heel fijn team. Tegelijkertijd is het best lastig om na 1 maand werken nu alles vanuit huis verder te doen. Ik ben van nature assertief en vaak pro-actief ingesteld, maar nu weet ik soms nog niet zo goed waar ik het zoeken moet. Na een dag werken ben ik dood op.
Fight or flight modus
Maar ook dat schijnt normaal te zijn: het komt door ‘allostatische overbelasting’. Lang verhaal kort: wanneer je je in een acute stresssituatie bevindt, schiet je in fight or flight modus. Je stresslevels schieten door het dak, maar deze stress is functioneel: het zorgt ervoor dat je in actie komt. Dan is er ook nog chronische stress: hierbij schieten de stresslevels niet door het dak, maar ervaar je wel continu stress. Bijvoorbeeld wanneer je werk je ‘s nachts bezig houdt, of wanneer je geldproblemen hebt. Echter schiet je nu niet in fight or flight modus, maar raak je op den duur een soort van lamgeslagen. Het zorgt voor vermoeidheid, gebrek aan energie, concentratieproblemen en vaak heb je ook een korter lontje. Dit artikel legt het nog wat uitgebreider uit.
De coronacrisis vormt voor de meesten geen acute noodsituatie, dus we schieten niet in fight of flight modus. Wel zorgt het voor genoeg zorgen waardoor je continu in een stressmodus zit. En dat verklaart weer waarom we allemaal zo moe zijn en ons niet goed kunnen focussen. De oplossing is eigenlijk simpel: laat het los. Maar goed, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Dus daarom mijn andere advies: wees niet te streng voor jezelf. Het is volkomen logisch wanneer je nu wat minder productief bent normaal. Laat die tranen lopen en lucht vooral je hart bij vrienden. Zul je gauw merken dat je niet de enige bent die zich soms wat verloren voelt.
Deze dingen slepen mij er doorheen
Om het artikel met een positieve noot af te sluiten, deel ik graag nog enkele tips. Deze dingen helpen mij het hoofd boven water te houden en optimistisch te blijven:
♥ Een noise cancelling koptelefoon. Prijzige aankoop, maar wel echt een investering. Handig om je af te zonderen van luide buren of drukke huisgenoten. Maar ook gewoon fijn om helemaal op te gaan in je muziek of serie. Ik heb deze vorig jaar voor mijn verjaardag gekregen en kan ‘m echt heel erg aanraden!
♥ Een goed boek om je helemaal in te verliezen. De boeken over de Zweedse inspecteur Joona Linna lees ik altijd in 1 ruk uit, zo spannend zijn ze. Deze boeken zijn ook op Kobo plus te vinden, een soort Spotify voor ebooks (wat de eerste maand gratis is!). Ook het boek van Monique van Loon over haar baarmoederhalskanker las ik in 1 ruk uit.
♥ Ontspannende yogasessies. Er zijn op dit moment heel veel sport- en yogascholen die lesjes op youtube zetten. Zo fijn! Dit lesje van de Utrechtse Studio Natuurlijk is tot nu toe m’n favoriet. Vooral wanneer het buiten al een beetje schemert, kaarsjes aan… daarna helemaal zen je bed in ;-).
♥ Whatsappero met vrienden, familie en collega’s. In België doen wordt borrelen met een hapje en een drankje ‘apéro’ genoemd. En nu dus ‘whatsappero’: borrelen via videochat. Via Whatsapp kun je met 4 mensen tegelijk videobellen, met de app Houseparty tot wel 8 personen. Ik heb nu al 2 keer met vriendinnen een vrijdagmiddagborrel via Houseparty gedaan en afgelopen vrijdag had ik samen met 20 collega’s een apéro via Microsoft Teams. Dat was heel gezellig – voelde bijna als ‘normaal’.
Check ook zeker mijn #stayingintips op Instagram als je dat nog niet gedaan had. In een highlight op mijn profiel deel ik alle leuke tips en acties, zoals gratis workshops, filmabonnementen en spelletjes.
Zo. 1000 woorden verder. Mij hielp het in ieder geval al om dit van me af te schrijven. Voel je vrij om in de comments te delen hoe jij deze hele situatie ervaart. Of schrijf het van je af in een dagboek. Zolang je het maar niet opkropt ;-).
Dit bericht heeft 20 reacties
Ik schrijf elke dag wat me opvalt, om het niet te vergeten en het hopelijk binnen een aantal jaren met verbazing te lezen.
Ilsblogt.blogspot.com
Groetjes! Ils
Ja ik had ook al bedacht om een privedagboekje bij te houden, gewoon om later nog eens terug te (laten) lezen. Goed idee!
Rare situatie is het nu hè.. Heel gek. Die noise cancelling koptelefoon zou ik ook zó graag willen. En ja, lezen! Dat heb ik ook weer opgepakt. Alle tijd voor nu :-)
Fijn hè, dat van je af schrijven. Hou je goed! Liefs
Ja het is jammer dat die dingen zo duur zijn.. al overweeg ik ook een dure aankoop nu al te doen (i.p.v. te wachten tot m’n verjaardag), zodat ik er al direct plezier van heb.
Fijn om weer van je te lezen! En bizar idee dat je de grens niet over mag. Onvoorstelbaar en ik kan me voorstellen dat dat best wat spanning oplevert,
God, wat gaat het heerlijk worden hé Marlous, als je over een paar maanden gewoon weer lekker in de flixbus kan stappen voor een dagje Utrecht. Of überhaupt een middagje op het terras kan zitten. Wordt echt ultiem genieten!
Ooh ja, ik ben benieuwd of we er dan meer bij stil zullen staan, of dat we allemaal weer snel terug naar ons ‘gewone leventje’ gaan en denken: goh ja, voorjaar 2020 was me wat he?
Fijn dat je terug bent op je blog! Het is inderdaad een bizarre situatie. De eerste week vond ik nog wel prima; ik kwam tot rust en had genoeg te doen. De tweede week was al wat minder en inmiddels voel ik me een stuk slechter. Maar het is even niet anders, we komen hier op een manier doorheen.
Hier in België wordt er elke dinsdag een enquete uitgestuurd om te onderzoeken welk effect dit alles op ons heeft. Ik heb ‘m nu twee keer ingevuld en vond het best confronterend dat het bij mij in de tweede week ook een stuk slechter ging. Maar het is inderdaad even niet anders, the only way is through!
Ik begrijp je zo goed! Ik voel me ook een beetje verlamd, of zo? Alsof niks helemaal lukt en mijn hoofd vol met watten zit. En dan geen fijne watten, maar ‘zorgen-watten’. Oké, lekkere uitleg, haha. Ik vind het dan fijn om te lezen dat het eigenlijk heel logisch is dat ik me zo voel en dat zeker niet de enige ben (: Ik hoop dat je al je fijne tips zelf lekker op blijft volgen ook en dat het constante stressgevoel misschien een plekje krijgt of zelfs af gaat nemen. Ik ga ook mijn best doen om minder streng voor mezelf te zijn! Liefs en take care!
Het gaat met ups en downs hier, ik hoop dat het na verloop van tijd vanzelf wat stabieler gaat worden!
Lijkt me inderdaad lastig om in een nieuwe job al dadelijk altijd thuis te moeten werken. Mijn nieuwe directeur startte bij ons bedrijf op de eerste dag van de lockdown dus dat was helemaal gek. We hebben nu allemaal kennismaking met hem via videochat, lukt wel, maar toch behoorlijk speciaal.
Oh dat lijkt me ook lastig, zeker als directeur! Wij hebben ook een collega die afgelopen maandag is begonnen en eerlijk gezegd zou ik niet met haar willen ruilen. Ik voel me nu al schuldig dat ik nog niet optimaal inzetbaar ben omdat ik nog niet alles even goed weet.
Fijn hè dat we met videobellen toch wat dichterbij onze dierbaren kunnen zijn! Het sluiten van de grens is ook iets waar ik bang voor ben tussen Duitsland en Nederland. Tot nu toe is hij gelukkig nog open.
Ik denk dat NL sowieso zijn grenzen niet gaat sluiten, en Duitsland lijkt nu juist samen te werken met NL? Dus hopelijk komt het niet zo ver :-) Hier in België wordt NL best wel als een ‘boeman’ afgebeeld in het nieuws. Ze noemen o.a. de Nederlandse strategie ‘een gevaarlijk experiment’ en ook de minister van financiën maakt hier allerlei rare opmerkingen over NL (lijkt mij dat dat niet zijn plaats is). Best wel gek om nu die verdeeldheid te zaaien, terwijl we nog niet eens weten hoe we deze pandemie het beste moeten aanpakken..
Wel fijn dat die mogelijk er is he dat skype en facetime, ik doe dit nu ook iedere middag na mijn werk richting mijn ouders! zelf heb ik gelukkig nog mijn baan en kan ik daar vier dagen terecht. Hopelijk kunnen we het met z’n alle onder controle houden.
Wat fijn dat jouw werk ook gewoon doorgaat! Hoe bevalt het thuiswerken je? Ik vind het soms nog best pittig.
Wat fijn dat je werk gewoon doorgaat! Ik ben daar ook echt heel blij mee, al is het maar omdat ik altijd wat te doen heb :D. Ik ben op dit moment vooral heel blij en dankbaar voor alle technologie in ons leven, zodat ik familie en vrienden toch nog een soort van kan zien.
Wat een hele rare situatie is het toch! Wel fijn dat je werk gewoon doorgaat, ik kan ook niet voorstellen dat ik telkens thuis zit en niets zou kunnen doen, nu loop ik stage vanuit huis. Ook heel gek overigens.
Wat een heerlijk bericht om te lezen! Zo herkenbaar allemaal. Mag ik vragen waar jij je site mee hebt gemaakt? Liefs!
Mijn site draait op wordpress! :-)