Een persoonlijke update over het coronavirus: een halfjaar later

We leven inmiddels alweer een halfjaar met een pandemie. Time flies. Net zoals ik de vorige keer na 2 weken lockdown de behoefte voelde om een persoonlijke update te schrijven, deel ik er nu weer een. Eentje over ups en downs, ‘enerzijds en anderzijds’ en een voorzichtige vooruitblik.

Weet je nog?

Op donderdag 12 maart pakte ik aan het eind van m’n werkdag m’n spullen in. Ik moest voor de zekerheid wat extra spullen meenemen, ‘voor het geval we niet meer naar kantoor mochten’. Een beetje lacherig wenste ik iedereen fijn weekend en zei ik ‘tot maandag, of over 3 weken!’. ‘s Avonds refreshte ik de nieuwswebsites keer op keer en vlak voor middernacht kwam dan de eerste echte persconferentie in België. Het lachen was me snel vergaan want het was serieus: cafés en restaurants moesten sluiten, scholen moesten dicht, sportieve en culturele evenementen werden geschrapt. Alleen supermarkten en apotheken bleven open. Oké. En ondertussen zat m’n vriend nog in Marokko. Wat een stress.

Doelen voor 2020

Afgelopen week kwam ik deze blog weer tegen, waarin ik vooruit blik op 2020. Het lijkt echt eeuwen geleden. Mijn belangrijkste doel voor dit jaar was ‘mijn draai vinden in Antwerpen’. En hoewel ik me geen vreemde voel in de stad, heb ik niet het idee dat ik het afgelopen halfjaar de stad eigen heb kunnen maken. Ik heb vooral thuis gezeten. Thank god voor ons heerlijke appartement waardoor dat thuiszitten helemaal niet zo erg is.

Het voelt best raar om terug te blikken op het afgelopen jaar. Enerzijds zijn de maanden voorbij gevlogen. Ik ben gewend geraakt aan mijn beperkte sociale kring en het thuiswerken. Ik ben enorm dankbaar voor het feit dat ik toch nog 2 keer een weekje ben kunnen gaan kamperen.

Wat er allemaal klote is

Anderzijds lijkt de situatie soms zo uitzichtloos. Sommige vrienden heb ik al sinds januari (of zelfs eerder) niet meer gezien. Hoewel ik super blij ben met mijn baan en besef hoeveel geluk ik heb dat ik vlak voor de crisis uitbrak een nieuwe baan kreeg, is het echt super klote om ergens te starten onder deze omstandigheden. Ik heb maar liefst 4 weken op kantoor gewerkt. Nog steeds loop ik tegen dingen aan die ik niet snap en heb ik het gevoel dat ik achter de feiten aan loop. Maar hey: ik weet niet wat ik niet weet. Ook baal ik dat onze vakantie naar Sri Lanka eind dit jaar niet doorgaat. Er zijn uiteraard ergere dingen, maar ik vind het toch jammer.

Ondanks dat ik alle maatregelen best goed vol te houden vind en me er ook zo goed mogelijk aan houd, ben ook ik corona-moe. Niet in de zin van dat ik me niet meer aan de regels wil houden, maar ik ben het beu om de hele tijd bij alles na te moeten denken of het wel of niet kan. Op persoonlijk gebied, op werk… alles moet ineens digitaal of op een alternatieve manier geregeld worden. Al die videocalls zijn zoveel vermoeiender dan een normaal gesprek en mijn concentratievermogen is de afgelopen maanden echt geslonken.

Maar hey. Er zijn ook positieve dingen.

Ik ontdekte dat wanneer m’n vriend en ik maanden met elkaar opgesloten zitten in ons appartement, we elkaar niet afmaken. Sterker nog, ik heb het idee dat onze relatie er alleen maar beter van is geworden. Als we dit aankunnen…

Ook gaf het beperkte sociale leven best wel wat rust. En daardoor tijd voor nieuwe (oude) hobby’s. Zoals mijn sieraden. Afgelopen week nam ik eindelijk de stap om me (weer) in te schrijven als zelfstandige. Hoe leuk dat zoveel mensen met een sieraad van mij rondlopen?

Ik mag echt niet klagen. Ik heb een baan, een dak boven m’n hoofd. Er stonden geen major life events op de planning dit jaar die we hebben moeten verschuiven. Ik denk zelfs dat mijn emigratie, waardoor ik mijn vrienden toch al minder vaak zag, ervoor heeft gezorgd dat ik de hele lockdown makkelijker ben doorgekomen.

Hoe nu verder?

Het is afwachten wat de komende maanden ons gaan geven. Enerzijds ben ik blij dat ik nu niet door de regen naar kantoor hoef te fietsen. Deze week heb ik lekker de hele week in joggingbroek gewerkt. Het binnenzitten vind ik een stuk makkelijker wanneer ‘buiten’ niet zo lonkt. Ik vrees wel een beetje voor de feestdagen. Hoewel we die meestal in kleine kring vieren, kan het dit jaar wel eens heel klein worden. Laten we daar nog maar niet over nadenken.

Hoe gaat het met jullie?

Leuke blog? Geef 'm een 💚

Dit bericht heeft 18 reacties

  1. Nicole

    Heel herkenbaar. In het begin leek het allemaal wel te doen, maar nu we een half jaar verder zijn heb ik wel behoefte aan een eindstreep. Het is ook een goede relatietest inderdaad. ;)

    1. Ja, ik hoorde dat in België het aantal echtscheidingen flink gestegen was… triest wel. Ben blij dat het voor mij en m’n vriend juist goed heeft uitgepakt :-)

  2. Anna

    Herkenbaar stukje! Ik mag ook absoluut niet klagen, met een baan die gewoon doorgaat, mijn eigen bedrijf en familie en vrienden die allemaal in goede gezondheid zijn. Maar ik mis het ‘gewone’ leventje wel, hoor. Hoe je vroeger kon besluiten om gewoon spontaan ergens uit eten te gaan, op stap te gaan, op vakantie te gaan. Je moet nu inderdaad zo goed bij dingen nadenken, waardoor de spontaniteit eraf gaat. Ik vrees vooral voor de komende wintermaanden, nu we niet echt meer lekker op het terras kunnen zitten en gewoon veel minder buiten zijn… Ik woon alleen en dat vond ik normaal gesproken echt heerlijk, maar nu met corona mis ik toch een stuk gezelligheid, wat eerder juist heel vanzelfsprekend was.

    1. Pfoe, nu in je eentje wonen lijkt me best lastig. Ik ben best wel een huismus, lig nu onder een dekentje op de bank. Maar het feit dat m’n vriend naast me een serie zit te kijken maakt het toch gezelliger, ook al praten we niet tegen elkaar. Ik hoop dat je ook in de wintermaanden genoeg gezellige avondjes kan plannen om het zo toch wat dragelijker te maken.

  3. Marjoke

    Gek genoeg is 2020 een veel beter jaar voor mij dan de voorgaande jaren. Ik heb 2,5 jaar een depressie gehad en pas sinds april/mei van dit jaar voel ik me echt stukken beter en heb ik weer zin in dingen. En dan is het best wel zuur dat juist nu niet alles kan. Soms frustreert het me ook en ben ik er helemaal klaar mee. Vooral toen een uitstapje naar een vriend waar ik enorm naar uitkeek niet door kon gaan, omdat hij tot een risicogroep behoort.
    Gelukkig ben ik iemand die zich ook prima thuis kan vermaken. Ik heb voldoende hobby’s die ik binnenshuis kan uitoefenen, ik woon redelijk dichtbij het strand waar ik graag kom en ik onderhoud mijn sociale contacten ook veel online.

    1. Ik hoor van best veel mensen dat het stiekem best wel een opluchting was, die lockdown. Eventjes niets doen. Misschien heeft dat voor jou ook geholpen? Fijn in ieder geval dat je je een stuk beter voelt. Lijkt me heerlijk om dichtbij het strand te wonen!

  4. Johanna

    Ik ben er nog niet uit, of ik me nu goed of slecht voel . Laatst herinderde ik me ook alle dingen die ik voor 2020 (zo’n mooi getal) had voorgenomen. Gelukkig heb ik ze niet opgeschreven, want dan zou ik echt depressief voelen. Maar echt effectief was het jaar tot nu toe nog niet. Thuiszitten is niet het probleem. Wel als je dan ook nog met partner in homeoffice thuis zit. En ja, de lockdown heeft mij depressief gemaakt, en of ik daar nu al uit ben? Geen idee. Eigenlijk past dat helemaal niet bij mij. Maar ja, ik was overvallen door alle maatregels. Vooral het gemis aan alle gezelligheid en culturele dingen vind ik moeilijk. Nu is het tijd om naar voren te kijken, en nieuwe doelen te zetten. Kleinere en haalbaardere. Succes allemaal!

  5. Charlotte

    Niet in de zin van dat ik me niet meer aan de regels wil houden, maar ik ben het beu om de hele tijd bij alles na te moeten denken of het wel of niet kan.

    Dat vind ik ook! Alles mag, maar eigenlijk ook weer niet, en bij alles wat we willen doen, stelt een stemmetje in mijn hoofd me de vraag of we dat wel zouden doen. Ik ben leerkracht en ZO ZO ZO BLIJ dat ik sinds vorige week weer gewoon op school kan lesgeven (weliswaar met mondmaskers) en dat ik niet meer hele dagen thuis zit. Maar ik ben zo moe en ik ben het zo moe.

    1. Ja het is echt ingewikkeld he? Ik houd dan ook nog alles van België en Nederland in de gaten en dat is soms ook verwarrend haha. Echt een wereld van verschil hoor, knap dat je de hele dag met mondmasker op kan lesgeven. Al kan ik me ook voorstellen dat het heerlijk is om weer echt bezig te zijn!

  6. Julia

    Best wel herkenbaar. Ik ben eind februari naar een nieuwe stad verhuisd en ik had een paar plannen om hier nieuwe mensen te leren kennen. Maar door corona ging dat helaas ook allemaal niet door. Dus van nieuwe mensen kennen hier is het nog niet echt gelukt… Gelukkig houden mijn vriend en ik het prima met elkaar uit ;) En toen het weer mogelijk was ook weer wat vaker af kunnen spreken met vriendinnen en familie. Maar sommige mensen wel echt heel lang niet kunnen zien.. Qua werk heb ik in het begin voornamelijk thuis gewerkt. Ik heb een ‘kantoorbaan’ in de zorgsector en inmiddels werk ik weer twee dagen per week op werk. Ik moet zeggen dat ik vooral het informele contact met collega’s wel echt had gemist! Langzaamaan kan er gelukkig weer meer, maar ik ben nu zwanger dus toch wel extra voorzichtig en dingen als bij een sportclubje gaan zijn nu ook niet heel handig. Dus hopelijk als de kleine er is, kan ik hier toch wat nieuwe mensen leren kennen, want dat zou ik toch wel fijn vinden!

    1. Oh wat een timing! Dat moet helemaal lastig zijn. Herkenbaar wel, ik heb een heleboel vrienden dus al niet meer gezien sinds januari.. gelukkig hebben we online contact en went het wel. Fijn dat je weer naar je werk kan, ik denk dat ik inderdaad het informele contact met m’n collega’s het meest mis. Verder vind ik het thuiswerken best goed te doen.

  7. Marleen

    Ik kan de manier waarop je je uitspreekt over de situatie wel waarderen; je maakt het niet lichter maar ook niet zwaarder dan nodig. Zo kijk ik er zelf ook tegenaan! Ik heb in ieder geval tot november geen les op de universiteit en dat mis ik wel (ik studeer in Utrecht, maar woon nog thuis); op pad gaan, fietsen door de stad, kletsen met studiegenootjes… Maar ik plan nu samen-studiedagen met een vriendin, wat de vereenzaming een beetje tegengaat – dus dit is ook meteen een tip voor anderen! Ik mis concerten en leuke feestjes en spontane ondernemingen wel en ik vind ook dat ‘we’ dit soort dingen gewoon mogen uitspreken, maar ik ben me zelf ook heel erg bewust wat voor geluk ik persoonlijk in deze tijd heb gehad. Dat helpt ook wel om het allemaal een beetje te accepteren, die balans zoeken tussen flink balen en relativeren. En ik heb nu al zin om NIET kletsnat in de trein of hoorcollegezaal te zitten na een gemiste bui op buienradar haha!

    1. Ik twijfelde nog om een extra alinea in de blog op te nemen. Wat ik namelijk soms ook wel lastig vind, is dat ik soms het gevoel heb dat ik niet mag klagen. Er zijn mensen die echt in de shit zijn gekomen door de crisis, hun baan of bedrijf kwijt, relatie kapot… waar maak ik me dan druk om. Maar ja, er is altijd wel iemand die het erger heeft. Maar ik merk dat dát ook energie kost, jezelf continu voorhouden dat het allemaal meevalt. Want het valt eigenlijk niet mee. Ofja, de ene dag wel, de andere dag niet.

      Lijkt me echt stom nu niet naar college te kunnen, les via computer is toch heel anders. En je studententijd hoort juist een hele gezellige en sociale tijd te zijn. Goed dat je in ieder geval zelf naar oplossingen hebt gezocht!

      1. Marleen

        Ik denk dat je vooral moet uitspreken wat je voelt en als dat negatief / klagerig is, dan is dat maar zo – emoties zijn emoties haha. Dus daar hoef je je niet voor te excuseren (wat je misschien in die extra alinea wilde doen). Ik denk ook dat buitenproportioneel klagen snel genoeg wordt opgemerkt door je (online) omgeving, die je er dan ook eventueel op kunnen wijzen. En ja, via de computer is het allemaal niet zo fijn; ik studeer Psychologie en heb vooral hoorcolleges, maar als die om de 5 seconden vastlopen omdat het programma zoveel activiteit niet aan kan word ik mega gefrustreerd en wil ik mijn laptop wel eens uit het raam gooien! Ik bedoel trouwens met ‘hoeveel geluk ik heb gehad’ dat niet per se in vergelijking met anderen, maar betrek dat vooral op mezelf: ik heb geen studievertraging, geen gecancelde vakantie… Tikje egoïstisch maar alles relativeren in relatie tot anderen werkt voor mij niet zo sterk. Merk dat ik dit een interessante discussie vind haha!

  8. Loes

    In het begin vond ik het helemaal geen ramp om met m’n vriend samen thuis te werken, vond het wel gezellig eigenlijk. Hoe langer de hele situatie duurde, hoe meer ik wel het face-to-face contact met familie, vrienden en ook zeker mijn collega’s ging missen. Maar (video)bellen maakt(e) dat wel beter te doen ;) Ik heb vooral een stukje rust gevonden in het niet steeds op en neer hoeven reizen naar kantoor en dus meer tijd voor mezelf over te houden.Ik heb me nooit gestoord aan alle regels wat dat betreft, alleen wel eens irritaties gehad aan mensen die zich er niet aan bleken te houden. Daar kon (en kan) ik mezelf nog wel eens flink boos om maken.
    En toen kreeg ik dus in augustus zelf een positieve test terug, waarvan ik niet kan achterhalen hoe ik het precies opgelopen heb, omdat ik zelf heel voorzichtig ben geweest met contacten. Dat heb ik dus ook maar snel losgelaten, maar het tilde de quarantaine wel naar een next level voor mij. Het is naast het virus zelf (wat voor een hoop ups en downs zorgt) erg vermoeiend om er wéér over na te moeten denken of ik die ene vork of die ene deurklink aangeraakt heb of dat het ‘safe’ is voor de rest van mijn huishouden om die op te pakken/aan te raken etc. Je moet eigenlijk continu aan staan, terwijl je daar lang niet altijd de energie voor hebt. Gelukkig zit er al een hele verbetering in t.o.v. afgelopen 2 weken en hoop ik dus ook dat ik het snel helemaal kwijt ben :)
    Deed me overigens wel extra beseffen dat ik het écht niet slecht heb gehad afgelopen maanden thuis!

  9. Karin

    Voor mij is dit ook heel herkenbaar… Op sommige momenten vind ik het allemaal niet zo erg, want ons huis is superfijn en ik heb veel tijd aan (nieuwe) hobby’s kunnen besteden zoals kleding maken en sinds kort ook sieraden, maar van de andere kant is het allemaal heel vermoeiend en alles wordt al snel een ‘gedoe’ want er zijn regeltjes waar je je aan moet houden…

Geef een reactie