Een weekend in Napels

Afgelopen week bracht ik een (lang) weekend in Napels door. Samen met mijn vriend en schoonouders gingen we op citytrip ter ere van de 60e verjaardag van mijn schoonvader. In deze blog een kort verslag met beeld en tips. Geen echte cityguide, zie het meer als een inspiratie guide.

Over Napels

Welkom in mijn verslag slash fotodagboekje van een weekend in Napels. Gebruik het ter inspiratie voor je eigen reis, of om gewoon bij weg te dromen vanaf je luie stoel (stuk duurzamer ;-)).

Napels (of nog veel mooier op z’n Italiaans: Napoli), is na Rome en Milaan de grootste stad van Italië. Bekend (of berucht) door de maffia en de pizza, maar de geschiedenis is veel rijker dan dat. En natuurlijk bekend van de Vesuvius, de vulkaan die in het jaar 79 o.a. de steden Pompeï en Hercaluneum verwoestten. In 1906 richtte een uitbarsting nog grote schade aan Napels aan, maar sinds de laatste uitbarsting in 1944 is het stil. Toch wordt de Vesuvius als een van de meest gevaarlijke vulkanen gezien, omdat er miljoenen mensen potentieel getroffen kunnen worden.

Napels was lang een van de grootste steden van Europa, in de 18e eeuw was de stad nog groter dan Rome, Madrid en Amsterdam. Voor de kust ligt het bekende eilandje Capri (daar komt de salade Caprese vandaan) en ‘om de hoek’ ligt de fameuse Amalfi kust.

Napoli: you’ll hate it or you’ll love it

Er heerst een algemeen beeld van Napels dat niet per se positief is: het vuilnis op straat, de maffia, de dieven in de stad (let goed op je spullen!)… Ja, Napels is compleet anders dan het chique en wat meer georganiseerde Italië zoals ik het ken in het noorden. In Napels zit vrijwel elk gebouw vol graffiti, de auto’s en scooters rijden kriskras over pleinen en door smalle straatjes en het is er luidruchtig. Maar dat drukke en ruige maakt de stad juist zo tof. Napels leeft en is authentiek. You’ll hate it or you’ll love it, maar om dat te weten moet je er op z’n minst een keer geweest zijn.

Mocht je die kant op gaan, dan zijn hier mijn tips en aanraders voor Napoli.

Lekker eten in Napels

Vanwege de verjaardag van mijn schoonvader waren wij er in het eerste weekend van augustus, maar ik zou je aanraden om de stad buiten de zomermaanden te bezoeken. In het zuiden van Italië lopen de temperaturen al gauw op, en met de hoge luchtvochtigheid voelt 34 graden ineens aan als 38 graden – een beetje te warm voor een citytrip. Er is veel te zien in Napels, maar onder andere vanwege deze hitte hebben wij het vooral bij slenteren gehouden en ons gefocust op eten.

Napels, de stad van de pizza’s

Napels is de stad waar in de 18e eeuw de pizza’s (zoals we ze nu kennen) voor het eerst werden gebakken. Uiteraard heeft het recept zich volledig doorontwikkeld en zijn er nu verschillende soorten pizza’s. Zo staat de Napolitaanse pizza bekend om z’n dikke, luchtige korst. De pizza is een stuk zachter en natter. Pizza’s uit Rome hebben juist een hele dunne, knapperige korst en worden niet alleen rond (of als pizzapunt) verkocht maar ook in rechthoekige stukken (pizza al taglio).

Maar in Napels eet je natuurlijk de Napolitaanse pizza. Ik heb hiervoor niet per se een speciaal adresje: zelfs bij het meest schimmige restaurant zag ik de lekkerste pizza’s op tafel staan. Als een pizzeria in Napels faalt in het bakken van pizza denk ik dat ze geen lang leven beschoren is. Als je dan een pizza moet kiezen, pak je natuurlijk een van de drie officiele pizza’s uit Napels:

• Pizza Napoletana (tomaat, mozzarella)
• Pizza Margherita (tomaat, mozzarella en basilicum)
• Pizza Marinara (tomaat, knoflook, olijfolie en oregano)

Sfogliatelle en andere Napolitaanse zoetigheden

Een andere specialiteit uit Napels: sfogliatelle. Dit is een klein gebakje, afgebeeld op de foto hierboven, gevuld met ricotta met sinaasappelsmaak. Iets minder bekende Napolitaanse gebakjes, maar ook zeker het proberen waard: Graffa Napoletana (een soort donut) en Babà (een soort muffin ondergedompeld in limoncello). Ik ben zelf niet zo’n zoetekauw, maar je vindt deze gebakjes bij vrijwel elke bakker of koffiebar. Zeker het proberen waard dus.

Mijn favoriete koffie

Oh en of course koffie! Tip: een espresso is een ‘caffè’. Wil je een zwarte koffie, bestel dan een americano. Een cappuccino na 10:00 is eigenlijk écht not done, bestel dan een caffè macchiato (espresso met een scheutje melk) of een caffè schiumato (espresso met melkschuim). Met warm weer bestel ik het liefst een caffè shakerato: een zwarte ijskoffie die zo hard geschud is dat er een schuimlaagje ontstaat, of een caffè nonno: een soort gesmolten ijs met koffiesmaak (dit is stiekem meer een toetje).

Primi piatti: pasta

Ik ken vrijwel niemand die een volledige Italiaanse menukaart (Antipasti, primi piatti (pasta), secondi piatti (vaak een vis of vleesgerecht) en contorni (bijgerechten) en tot slot dolci (zoet, dessert) op kan. Ik kom meestal niet verder dan een primi, hooguit met bruschetta of salade caprese vooraf (en uiteraard tiramisu toe!).

In Napels at ik de allerlekkerste linguine al limone ooit bij Cantina del Sole, een klein restaurantje aan een van de gezellig drukke hoofdstraten. Ik eet zelf vegetarisch, maar aangezien Napels aan zee ligt kun je hier ook voortreffelijke pasta alla vongole (met kokkels) of mijn vriend’s favoriet: pasta con le sarde (met sardientjes) eten.

Must-sees in Napels

Het historische centrum van Napels staat vol prachtige gebouwen. Vrijwel alle gebouwen zijn volgeklad met graffiti, maar dat went en na een tijdje ga je dat juist waarderen. Hier vind je de meeste bezienswaardigheden: paleizen, kathedralen, kastelen en kloosters. Allemaal de moeite waard. Wij bezochten het klooster naast ons hotel: Chiostro di Santa Chiara. Vooral het binnenplein met de prachtige fresco’s en zuilen met gezellige tegeltjes is een aanrader.

Maar mijn échte favoriet, wat je zeker niet mag overslaan in Napels? De Spaanse wijk, oftewel quartieri Spagnoli. In deze krappe steile straatjes kijk je je ogen uit. Van kleine altaartjes tot grote Maradonna muurschilderingen, kleine pizzeria’s of gezellige rommelwinkeltjes. Ik zou hier dagen kunnen rondstruinen. Doe dat ook vooral.

Een uitstapje naar Pompeï

Heb je net als wij iets meer tijd, plan dan een tripje naar Pompeï (of Hercaluneum, maar hier was ik ooit als scholier al geweest).  Pompeï is een van de steden die werd bedolven onder de enorme wolk van stof en puin na de uitbarsting van de Vesuvius. Er is nog veel intact gebleven van de stad en zo krijg je een goed beeld van hoe mensen 2000 jaar geleden leefden. Je vindt op sommige plekken zelfs gipsafgietsels van mensen, zo krijg je een heel precies beeld van hoe zij erbij hebben gelegen toen de vulkaan uitbarstte.

Pompeï is gigantisch, trek er dus zeker een paar uur voor uit. Boek je tickets online om wachtrijen te voorkomen en regel een gids (of lees je vooraf goed in!) om niks van de rijke geschiedenis van Pompeï te missen. Vanuit Napels ben je met ongeveer 25 minuutjes met de trein in Pompeï, een treinticket kost zo’n €4.

Met de boot naar Capri

Voor de kust van Napels liggen drie eilanden: Ischia, Procida en de meest bekende: Capri. Wist je dat hier de salade Caprese vandaan komt? In de haven koop je een ticket voor de ferry (meestal zo’n €20 voor een enkele reis van een uur). Mijn voorkeur ging uit naar het wat kleinere en rustigere Procida, maar qua timing was het uiteindelijk handiger om op de boot naar Capri te stappen.

Capri heeft twee dorpen: Capri en Anacapri. Deze liggen hoog op het eiland, op veilige afstand van de piraten die door de eeuwen heen vaak aanmeerden. Je komt hier gemakkelijk met de bus, de kabelbaan of neem een typische Caprese taxi: een cabrio met stoffen dakje. Tegenwoordig is het vooral een glamour bestemming met veel chique winkels en hotels, het prachtige blauwe zeewater en dure restaurants.

Wij hebben hier heerlijk afgekoeld in de zee (in Napels heb je namelijk niet echt stranden), genoten van het prachtige uitzicht en heerlijke verse ravioli gegeten (voor €16 per bord, dus dat viel mee ;-)).

Voorpret voor een weekend in Napels

Heb je na het lezen van deze blog zin om een weekend in Napels te boeken? Breid de voorpret dan uit met deze films en series:

• Film: Hand of God (È stata la mano di Dio), deze film (beschikbaar op Netflix!) speelt zich af in het jaren ’80 van Napels. De jonge Fabietto jaagt zijn liefde voor voetbal na terwijl een familietragedie toeslaat, wat zijn onzekere maar veelbelovende toekomst als filmmaker vormgeeft. Een soms wat trage film, waarin je heerlijk kan wegdromen in prachtige beelden en typisch Italiaanse taferelen.
• Film: The Talented Mr. Ripley. Deze al wat oudere film uit 1999 met Matt Damon en Jude Law geeft ook dat heerlijke Napolitaanse sfeertje weer. Eind jaren vijftig wordt in New York Tom Ripley, een jonge onderpresteerder, naar Italië gestuurd om Dickie Greenleaf, een rijke en verwende miljonair playboy, op te halen. Ripley geniet van Dickie’s extravagante levensstijl en raakt geobsedeerd door hem, wat uiteindelijk helemaal misloopt.
• Film: Eat Pray Love. Beetje cheesy, maar ook vol prachtige beelden. Het eerste deel speelt zich af in Italië, en het is in Napels dat de hoofdpersoon (gespeeld door Julia Roberts) het ware plezier van eten ontdekt. Bij de (inmiddels) beroemde pizzeria Da Michele in Napels ontdekt ze dat Napolitaanse pizza’s écht life changing zijn en gegeten & genoten moeten worden het zonder schuldgevoel.
• Programma: Anthony Bourdain: No reservations. In aflevering 11 van zijn serie No Reservations volgt Amerikaanse chef-kok Anthony Bourdain de Red Sauce Trail van Little Italy, in Manhattan, naar Napels, in Italië. Hij onderzoekt de verschillen tussen de Italiaans-Amerikaanse en Napolitaanse keuken, met als eerste stop natuurlijk een authentieke pizzeria in de geboorteplaats van pizza. Napels is echter meer dan alleen pizza, en Bourdain proeft eersteklas spaghetti alla puttanesca, gefrituurde octopus en een zondagse lunch, bereid door een 80-jarige, sigarettenrokende nonna.
• Serie: Gomorrah. De serie speelt zich af in de buitenwijken van Napels, en is een fictieve tv-bewerking van Roberto Saviano’s waargebeurde boek over de Camorra, het georganiseerde maffia van Napels, dat dateert uit de 17e eeuw. De serie volgt de lelijke, gewelddadige wereld van de Savastano-clan en onderzoekt hoe corruptie alle lagen van de samenleving raakt, van overheidsfunctionarissen tot gewone gezinnen. Er zijn vier seizoenen, lopend van 2014 tot 2019.

Meer fotodagboekjes lezen? Klik hier